| |
O Jeggerle! was fällt Ui ei',
was fangat ar no a',
daß i soll untergeaba sei'
und diena gar mei'm Ma'!
Suppa, Knöpfla, Spatza kocha,
schpüala, schaffa ganze Wocha,
und darnôh zum Lauh'
d'Moischterschaft itt hau'!
I schtirb' vor
Kummar und vor Waih,
wenn's itt ka' anderscht
sei'.
Vor i dees Ding thua, will i aih'
in Doana springa nei'.
Wäscha, bögla, näha, schtricka,
Schtrümpf und alte Hosa flicka,
und darnôh zum Lauh'
d'Moischterschaft itt hau'!
As ischt mar
g'sei, as komm so raus,
's gang älls nu' über mi:
Der Odam hôt si g'loga naus,
hôt dänischt thau', was i.
Liacha, hächla, riffla, bolla,
schwinga, breacha, Wasser hola,
und darnôh zum Lauh'
d'Moischterschaft itt hau'!
Daß d'Au'schuld
denn halt ällamôl
da Hund nu' heba muaß,
dees ischt für mi, beym
Hondertschtrôhl,
a grauße, hee'te Buaß.
Fada zwirna, haschpla, schpinna,
d'Schtiaga auf und abe rinna,
und darnôh zum Lauh'
d'Moischterschaft itt hau'!
Liabs Herrgöttle!
dir sey's geklagt
und eisar Fraua au,
daß i soll diena wia a Magd,
hau' g'moit, i sey a Frau.
Rohm a'neahma, Butter rüahra
d'Schlüsselballa a' mar füahra,
und darnôh zum Lauh'
d'Moischterschaft itt hau'!
An anders Mittel
schaffat doch
und machat's itt so herb.
Theand mi do itt gar unter's
Joch,
daß i itt ganz verderb'.
Henna greifa, Heah'la koppa,
Enta, Gäu's und Tauba schoppa,
und darnôh zum Lauh'
d'Moischterschaft itt hau'!
Dees macht mar
Angscht, dees macht mar bang,
was ischt dees für a Pei',
daß i mei'm Ma' mei' Leabalang
soll untergeaba sei'.
Schnittla macha, Nudla schupfa,
Erbes und Fassola schtupfa,
und darnôh zum Lauh'
d'Moischterschaft itt hau'!
I hätt schier
g'sait: Dar Tuifel hol'!
Bin i denn gar so schleacht,
daß i mei'm Ma' nu' diana soll?
Dar Odam sey mei' Kneacht!
Melka, kneatta, Braut
ei'schiassa,
Schmalz aussieda, Keeza giassa,
und darnôh zum Lauh'
d'Moischterschaft itt hau'!
O g'wieß, i will
schau' braucha Lischt,
i wehr mi, wia-n-i ka';
as ischt jô g'nua, wenn Odam
ischt
am Nama nôh dar Ma'.
's Häusle mischta, d'Wöscha
schtärka,
Schneider, Bloicher, Weaber
ferka,
und darnôh zum Lauh'
d'Moischterschaft itt hau'!
Jô wohl, thua,
was der Odam will,
und diena, ey so schla'!
Zua ällem schweiga mäusleschtill,
dees gieng mar au no a'.
D'Kinder wiaga, putza, traga,
d'Rufa salba, lausa, zwaga,
und darnôh zum Lauh'
d'Moischterschaft itt hau'!
Gôht Odam uf
da-n-Acker naus,
ka'-n-ar dett Moischter
sei';
dahoimat aber und im Haus
g'hairt d'Moischterschaft no
mei'.
Orna, schaffa und befeahla
g'hairt dar Frau zua, und im
sealla
b'schtôht ihr ganzer Lauh',
und dees will i hau'! |
